నాకైతే పెద్దగా ఏమీ అనిపించలేదు. ఆ... అందులో ఏముందిలే అనుకున్నాను.
అంటే... ఆ పని అంత తేలిక కాదని నాకు తెలుసు. దాని వెనక సంవత్సరాల నుండి ఎంతో మంది పడిన కష్టం ఉందని తెలుసు. కానీ ఎందుకు అంత కష్టపడటం అనిపించింది.
మా అన్న అయితే దానికి సంబంధించిన ప్రోగ్రాం టీవీలో ఎప్పుడు వచ్చినా వదలకుండా చూస్తాడు. ఎంటబ్బా అంత పిచ్చి అనుకునేదాన్ని. తెలిసిన సినిమానే, ఎన్నోసార్లు చూసిన సినిమానే కదా... కాకపోతే కలర్ లో... అంతే కదా అనిపించేది.
సినిమా రిలీజ్ అవుతుందని తెలిసి... రిలీజ్ రోజే చూద్దామని టికెట్స్ బుక్ చేస్తా అన్నాడు. మూడు గంటలు ధియేటర్ లో ఆ సినిమా చూడగలమా... బోర్ కొడుతున్దేమోరా అన్నాను. ఏం కొట్టదు... ఇంతకు ముందు ఎన్నిసార్లు చూసినా బ్లాకు అండ్ వైట్ లోనే కదా చూసింది.. కలర్ లో బాగుంటుంది. ఇంకా dts కూడా ఉంది కదా... అన్నాడు. అయినా నాకేమి exciting గా అనిపించలేదు.
ఈరోజు మాయబజార్ కలర్ ఫొటోస్ వచ్చాయి మెయిల్ లో. అంతే!
అందులో సావిత్రి గారిని చూడగానే డిసైడ్ అయ్యాను... ఈ సినిమా ఎలా అయినా ధియేటర్ లో చూసి తీరాల్సిందే అని.
మరిన్ని ఫోటోలు ఇక్కడ.
